گالری وست، آغاز آفرینش

گالری وست نقطه‌ی آغاز مسیر پرومتیک است؛ جایی که روایت از لحظه‌ی آفرینش انسان آغاز می‌شود. در این فضا، ما به سراغ ایده‌ای رفتیم که از قلب اسطوره‌ی پرومته بیرون آمده است: «خلق انسان از خاک» و برافراشتن او در برابر آسمان. اما این بار، نه در قالب اسطوره‌ای دور از دسترس، بلکه در زبانی معاصر و دیزاین‌شده.

پلتفرم کارستان، جرقه‌ی نخست

اگر گالری وست روایت آغاز انسان است، کارستان لحظه‌ی آتش است؛ لحظه‌ای که پرومته شعله را از المپ ربود و در ساقه‌ی رازیانه پنهان کرد. این لحظه، در واقع سرآغاز تمدن بشری است؛ زمانی که انسان با لمس آتش، قدرت آفرینش، ساخت و اندیشیدن را به دست آورد.

شرکت صفدر ساسانی و شرکا، برق ایران: 

اگر پرومته در اسطوره آتش را از خدایان ربود، اینجا در شرکت صفدر ساسانی، روایت ما به لحظه‌ای می‌رسد که انسان توانست آن آتش را مهار، بازتولید و به چراغ و صنعت بدل کند. اینجا نقطه‌ی تلاقی میان «اسطوره و واقعیت» است؛ جایی که آتش از استعاره خارج می‌شود و در قالب فناوری، صنعت و دیزاین شهری جلوه می‌کند.

گالری نـقطـه هـنـری، کارگاه خدایان

در میانه‌ی مسیر پرومتیک، گالری نقطه‌هنری به عنوان ایستگاهی میان آتش و دانش قرار دارد. در این فضا، روایت به کارگاه خدایان، یا همان هفائستوس، خدای صنعت و سازندگی، می‌رسد؛ جایی که آتش نه تنها می‌سوزاند، بلکه می‌سازد. در طراحی کیوریتوری این بخش، تمرکز بر «فرایند خلق» است؛ جایی که دیزاین، ماده و اندیشه با یکدیگر درگیر می‌شوند.

مجموعه معاصر سو، امید آخر

در مسیر پرومتیک، مجموعه معاصر سو لحظه‌ی بازسازی و امید است؛ نقطه‌ای که پس از آفرینش، آتش، دانش و حرکت، انسان در برابر نتیجه‌ی خلاقیت خود می‌ایستد و به جست‌وجوی معنا ادامه می‌دهد. اینجا، دیزاین نه تنها ابزار ساختن، بلکه نیروی التیام‌بخش و نوساز است.

خـانـه دو در، آتشِ زندگی

خانه‌ی دو‌ در، در قلب روایت پرومتیک، نقطه‌ی ورود آتش از افسانه به زیست انسان است؛ جایی که نور از قلمرو خدایان خارج می‌شود و در خانه‌ی انسان مأوا می‌گیرد. این فضا به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ایستگاه‌های مسیر، تجربه‌ای دو‌لایه را در خود جای داده است: حرکت، جریان، و در نهایت، آرامش.

مـینـی‌بـوس محله، آتشِ زایش

در امتداد خانه‌ی دو‌در، مینی‌بوس محله به‌مثابه دنباله‌ی طبیعی روایت قرار دارد؛ جایی که مفهوم آتش از قرار و سکون به حرکت و زایش می‌رسد. این فضا با چیدمانی ساده اما اثرگذار از شمع‌ها دیزاین شده است؛ نوری که نه برای نمایش، بلکه برای درخششِ آرام زاده می‌شود.

بـوتیـک هـتـل حـنـا، آتش و آیین

بوتیک‌هتل حنا نقطه‌ای‌ست که روایت پرومتیک از خلاقیت و زندگی به سطح تجربه‌ی زیباشناختی، حسی و آیینی می‌رسد. اگر در ایستگاه‌های پیشین، آتش به‌عنوان استعاره‌ای از دانش و زندگی تفسیر شده بود، در اینجا به رسانه‌ای برای تجربه‌ی جمعی تبدیل می‌شود؛ به عنصری که می‌تواند میان انسان، فضا، و آیین پیوند برقرار کند.

مـوزه اسـبـاب بـازی، دیزاین و خیال

موزه‌ی اسباب‌بازی در مسیر پرومتیک، جایی‌ست که مفهوم «آفرینش» به سرچشمه‌ی نخستین خود بازمی‌گردد؛ یعنی بازی. در این فضا، دیزاین نه به‌عنوان فرایندی صنعتی یا انتزاعی، بلکه به‌عنوان بازتابی از تخیل انسانی بررسی می‌شود. جایی‌که ساختن، تجربه‌ای شهودی و کودکانه است؛ بی‌واسطه، صادق و سرشار از شگفتی.

کـوچـه لـولاگـر، جشن دیزاین

کوچه‌ی لولاگر در روایت پرومتیک، نقطه‌ی رهایی دیزاین از فضای نمایشگاهی است؛ جایی که دیزاین از دیوارها بیرون می‌آید و به کوچه و خیابان می‌رسد؛ به زندگی واقعی، به گفت‌وگو، به حرکت جمعی.

مدار فشن 

مدار مد بخشی از پروژه‌های دیزاین مرکز شهر است که به جست‌وجوی رابطه‌ی میان پوشش، بدن و شهر می‌پردازد.
در این مدار، مد نه به‌عنوان کالایی تجملی، بلکه به‌مثابه زبان طراحی زندگی شهری دیده می‌شود؛ زبانی که در آن فرم لباس، حرکت بدن و بافت شهر در گفت‌وگویی زنده قرار می‌گیرند.

ما در این مسیر به سراغ طراحانی رفتیم که مد را وسیله‌ای برای روایت هویت، تغییر اجتماعی و تجربه‌ی زیباشناسی می‌دانند. هر پروژه، بازتابی است از شهری که در آن «لباس» فقط پوشش نیست، بلکه نشانه‌ای از خاطره، تعلق و جسارت خلاقانه است.

در مدار مد، طراحان با استفاده از متریال‌های بومی، تکنیک‌های دستی و رویکردهای نوآورانه، به بازتعریف نقش مد در زندگی معاصر می‌پردازند. از بازخوانی الگوهای سنتی تا فرم‌های مینیمال شهری، هر مجموعه گفت‌وگویی است میان گذشته و اکنون، میان زیبایی و معنا.

این مدار فرصتی است برای دیدن مد در بستر واقعی‌اش؛ در میان کوچه‌ها، فضاهای عمومی و جریان زندگی روزمره.«مد» در اینجا نه در ویترین، بلکه در بافت شهر حضور دارد؛ پویا، زنده و انسانی.

مدار نور

مدار نور به بررسی نقش نور در طراحی فضا، شهر و تجربه‌ی انسانی می‌پردازد.
در این بخش، نور نه صرفاً به‌عنوان ابزار روشنایی، بلکه به‌عنوان عنصر تفکر و طراحی مطرح می‌شود؛ زبانی که از طریق آن می‌توان فضا، زمان و احساس را شکل داد.

نور در مدار دیزاین مرکز شهر، همچون ماده‌ای زنده رفتار می‌کند؛ با حرکت، تغییر و ادراک انسانی درگیر می‌شود. هر اثر، پاسخی است به پرسشی بنیادین:
چگونه نور می‌تواند شهر را تعریف کند؟

در این مدار، طراحان و هنرمندان با رویکردهای متفاوت به بازخوانی نور می‌پردازند؛ از نصب‌های تعاملی تا طراحی چراغ و مبلمان نوری. نتیجه، مجموعه‌ای از تجربه‌های دیداری و فضایی است که میان معماری، فناوری و احساس در نوسان‌اند.

مدار نور در پی آن است که نشان دهد دیزاین چگونه می‌تواند از دل تکنولوژی، لحظه‌ای شاعرانه و انسانی بیافریند. نور در اینجا نه فقط روشن‌کننده، بلکه خودِ روایت است؛ روایتی از ادراک، زیبایی و حضور در شهر.