گالری نقطه‌هنری، کارگاه خدایان

در میانه‌ی مسیر پرومتیک، گالری نقطه‌هنری به عنوان ایستگاهی میان آتش و دانش قرار دارد. در این فضا، روایت به کارگاه خدایان، یا همان هفائستوس، خدای صنعت و سازندگی، می‌رسد؛ جایی که آتش نه تنها می‌سوزاند، بلکه می‌سازد.
در طراحی کیوریتوری این بخش، تمرکز بر «فرایند خلق» است؛ جایی که دیزاین، ماده و اندیشه با یکدیگر درگیر می‌شوند. هر اثر در این فضا حاصلِ تجربه‌ای میان دستی و ذهنی است؛ گاهی از دل فلز و چکش، گاهی از طریق نور و تصویر، و گاهی در ترکیب فرم و صدا.
گالری نقطه هنری، خانه‌ی یکی از چهره‌های تاریخی هنر ایران، علی‌اکبر صنعتی، است؛ و همین پیشینه تاریخی باعث شد تا این بخش از پروژه به گفت‌وگویی میان گذشته‌ی هنر ایرانی و دیزاین معاصر بدل شود. در اینجا طراحان و هنرمندان با بازخوانی مفاهیم «ابزار»، «فرم» و «ساخت»، به دنبال یافتن نسبت تازه‌ای میان تفکر و ماده‌اند.
در این نمایش، ابزارها و مصنوعات به خودی خود معنا دارند؛ به‌جای اینکه صرفاً وسیله‌ی خلق باشند، به سوژه‌ی تفکر تبدیل می‌شوند. دیزاین در این فضا همان‌قدر درباره‌ی ساخت است که درباره‌ی اندیشیدن به ساختن.
اینستالیشن و ویدئوآرت‌های زیبا رسولی و حسین بیات نیز این تجربه را از سطح مادی فراتر می‌برند؛ نوری که در فلز بازتاب می‌یابد، صدایی که از چکش بر سطح می‌پیچد، و تداومی که میان آفرینش هنری و آفرینش صنعتی شکل می‌گیرد.
در نهایت، «کارگاه خدایان» استعاره‌ای است از ذهن طراح معاصر؛ ذهنی که همچون پرومته، میان خلاقیت و مسئولیت در حرکت است. اینجا، دیزاین نه تقلید از طبیعت، بلکه ادامه‌ی آن است؛ گفت‌وگویی میان انسان و ماده، میان آتش و آگاهی